از نظر اعتبار و ارزش قانونی ، ترجمه ها را به دو دسته تقسیم می کنند: ترجمه رسمی و ترجمه غیر رسمی. اکنون هر کدام را توضیح می دهیم تا تفاوت آن ها نیز مشخص گردد.
اسناد و مدارکی که توسط مترجم رسمی انجام شود و همراه با مهر و امضا مترجم رسمی در قوه قضاییه باشد، را ترجمه رسمی گویند. و قابل استفاده در ارگان های دولتی هستند. همه مدارک را نمی توان به صورت رسمی ترجمه کرد. برخی مدارک که قابل ترجمه رسمی هستند، عبارتند از: شناسنامه ، کارت ملی ، گواهینامه ، سند ازدواج ، طلاقنامه ، مدرک تحصیلی ، اسناد ملکی ، اسناد شرکت ها ، وکالتنامه ها و … .
ترجمه غیر رسمی همان ترجمه عادی است. و به ترجمه شفاهی اظهارات یا نوشته های عادی از زبانی به زبان دیگر گویند. به عنوان نمونه: ترجمه کتاب ، متون ، ترجمه شفاهی جلسات ، ترجمه فایل های صوتی و تصویری و … .
روند ترجمه و تایید در کشورهای مختلف ، با هم تفاوت دارند. در ایران ترجمه رسمی که توسط مترجم رسمی مورد تایید قوه قضاییه می باشد، انجام می شود. سپس باید به تایید دادگستری ، امور خارجه ایران و سفارت کشور مورد نظر برسد.
ترجمه رسمی در ترکیه به این صورت می باشد که ترجمه باید توسط مترجم رسمی در ترکیه که مهر و امضا آن در نوترهای ترکیه مورد قبول است، انجام شود. سپس ترجمه باید به تایید نوتر برسد.